Een symbolische bezinningsruimte voor ouders in perinatale rouw, maandelijkse praatgroepen, boekjes voor overleden baby’s. Deze drie initiatieven werden onlangs opgestart in de moeder-kindcluster van het Delta Ziekenhuis (Chirec-groep) om rouwende ouders op te vangen en te begeleiden.

Op dinsdag 15 oktober van dit jaar, niet toevallig de werelddag van de perinatale rouw, huldigden vroedvrouwen, psychologen en neonatologen van het Delta Ziekenhuis aan de achterkant van het gebouw de ‘Tuin van de Sterren’ in. Dat is een rouwtuin waar ouders of gezinnen van overleden kinderen kunnen bezinnen en tot rust komen. Een nieuw initiatief, dat net als andere initiatieven in het ziekenhuis erop gericht is om “ouders te helpen om deze moeilijke stap in de beste omstandigheden te zetten”, zoals de neonatologe Brigitte Sepulchre vertelde aan La Libre.

Tuin van de Sterren

In de rouwtuin, een unicum in ons land, staan vier urnen in terracotta. Elk draagt de naam van een sterrenstelsel, zoals Andromeda of Cassiopea. Daarin kunnen de ouders een medaillon achterlaten met een gravure van de naam, een datum of een herinnering aan hun overleden kindje. Het idee kwam van enkele zorgprofessionals van de moeder-kindcluster van het Delta Ziekenhuis. Zij erkenden de nood van dergelijke gezinnen aan een duidelijk afgelijnde en symbolische plaats om te bezinnen. Want sommige ouders “kampen met schuldgevoelens. In plaats van leven gaven zij dood. Perinatale rouw botst met de natuurlijke gang der dingen”, zo vertelt Caroline Grégoire, psychologe voor de Chirec-groep, aan La Libre.

Praatgroepen

Op de website van de groep staat een artikel dat de gegrondheid van praatgroepen voor ouders in perinatale rouw duidt: “In deze praatgroepen vinden de ouders een zekere begeleiding en psychologische ondersteuning. Ze kunnen hun verlieservaring delen met lotgenoten. Eenmaal per maand nemen Caroline Grégoire en Brigitte Sepulchre van 18u00 tot 19u30 de tijd om in het Delta Ziekenhuis te luisteren en te praten over “het rouwproces dat iedereen op zijn manier doormaakt, op zijn eigen tempo en in zijn eigen tijd.”

Boekje van het overleden kind

Ten slotte bedacht een verpleegkundige van het Ziekenhuis boekjes voor overleden baby’s. Daarin kunnen de ouders de voornaam van hun kind noteren, een haarlok kleven of een mutsje… Men stelt dit boekje – net als de andere initiatieven – voor als mogelijkheid (geen verplichting) voor de ouders om hen te helpen de moeilijke stap in de beste omstandigheden te zetten.