U bevindt zich hier: Accueil » Actualiteiten » Focus » Pagina 6

Focus

De impact van Covid-19 op de gezondheid van get kind (webinar)

Op 17 november, Wereld Prematuren Dag, organiseerde de vereniging van gespecialiseerde verpleegkundigen in pediatrie en neonalotolgie (Association des infirmiers spécialisés en pédiatrie et néonatalogie – AISPN) een webinar, getiteld ‘De impact van Covid-19 op de gezondheid van het kind’. Enkele van de behandelde thema’s: testen bij kinderen, de gevolgen van burn-out bij de ouders voor het kind, hoe kinderen met autisme de lockdown beleven enz.

Zes specialisten met uiteenlopende achtergronden (kinderartsen, kinderpsychiaters, vorsers…) gaven ons een inkijk in de gevolgen van de crisis voor de gezondheid van de kinderen.

Covid-19 bij kinderen

Prof. Marc Hainaut, adjunct-kliniekhoofd en kinderarts bij UMC Sint-Pieter, behandelde de medische aspecten, de symptomatologie, de behandeling, de opvang, het testen… Hij had het over het feit dat kinderen doorgaans asymptomatisch zijn en het virus minder overdragen, dat adolescenten meer getroffen worden dan jongere kinderen, dat de risico’s (indien ze symptomatisch zijn) gelijkaardig zijn als bij griep (ook al zijn er ook ernstiger gevallen en zelfs overlijdens) en ten slotte dat het mondmasker dragen niet aangewezen is onder de 12 jaar, omdat het enkel zin heeft indien men het masker correct draagt en niet aanraakt, wat niet eenvoudig is voor kleine kinderen.

Opleiding Covid-testing bij kinderen

Tijdens deze gezondheidscrisis moesten en moeten veel mensen een neus- en/of keelswab ondergaan. SimLabS, het opleidingslaboratorium voor de gezondheidsberoepen (ULB-HELB), komt de professionals tegemoet met een testsimulator. Zo kunnen ze oefenen op een pop, voor ze met mensen aan de slag gaan. Marie Jacquet (kinderverpleegkundige en directrice SimLabs): “De opleiding is ruimer, want ze omvat ook het ontsmetten van de handen, het aan- en uitkleden, het mondmasker dragen… Bovendien ontwikkelen we momenteel een opleiding Covid-testing bij kinderen via aangepaste simulatoren. Ook al is systematisch testen bij kinderen niet aan de orde.”

Initiatief ‘Covid for kids’

Prof. Dr. Alexandros Popotas, kinderarts bij het UKZKF, wees op het recente initiatief Covid for Kids’. Dit educatieve project legt Covid uit aan kinderen aan de hand van video’s, die weldra in het Nederlands gedubd worden. De FAQ-rubriek krijgt updates in functie van de vragen die kinderartsen krijgen. Ondertussen rijpt het idee voor een website om ook andere ziekten in eenvoudige woorden uit te leggen.

Ouderschap in tijden van pandemie

Deze crisis ging gepaard met lockdown-maatregelen. Een complexe situatie met gevolgen voor de psychologische toestand van de ouders, maar ook van de kinderen. Zo was er een duidelijke toename van het aantal burn-outs bij ouders, met een onmiddellijke impact op de kinderen. Prof Isabelle Roskam van de UCL verklaarde dat dit te maken heeft met een verstoorde balans tussen stressoren en draagkracht. Indien de ouder gedurende te lange tijd te veel stress ervaart en te weinig momenten van rust of plezier beleeft, raakt hij/zij uitgeput en ontstaat er een emotionele afstand tegenover het kind. De moeder of vader schakelt over op automatische piloot en heeft geen fut meer. Voor het kind kan dit soms uitmonden in onverschilligheid, verwaarlozing of geweld. De ouder moet dan zo snel mogelijk hulp zoeken, zodat een professional kan helpen om het evenwicht terug te vinden en de stress te verminderen (die verdubbelt tegenover de andere ouder). In België zouden 200.000 ouders (7 tot 8%) getroffen zijn. Dat is één van de hoogste cijfers in de hele wereld.

Studie: hoe ervaart iemand met autisme en zijn gezin de lockdown?

Marielle Weyland, logopediste van de Fondation SUSA en promovenda aan het onderzoekcentrum ACTE UBL, lichtte op haar beurt de resultaten toe van een enquête uit mei van dit jaar, over hoe kinderen met autisme de lockdown beleefden. De antwoorden van de 209 Belgische deelnemers bevestigden grotendeels de verwachtingen. De impact was min of meer negatief naargelang het gezin woonde in een flat of een huis met tuin, naargelang de kinderen leden aan een min of meer significante hyperactieve stoornis en naargelang de ouders konden terugvallen op respijtmomenten. Voor de helft onder hen was de lockdown een zeer negatieve ervaring, terwijl de andere helft min of meer gespaard bleef. Er moet nog bekeken worden wat men kan voorzien om deze zeer kwetsbare gezinnen te helpen…

Meer angststoornissen

Ter afronding keek Jean-Baptiste Claessens, hoofdverpleegkundige van de dienst kinderpsychiatrie bij CHR Citadelle Luik, terug op de ervaringen in de unit kinderpsychiatrie tijdens de coronacrisis. Hij wees op de stijging van het aantal ziekenhuisopnames, het aantal gedragsstoornissen en het aantal depressieve en zelfs psychotische stoornissen bij jongeren.

• ‘Joy’, de nieuwe officiële website rond Covid-19 en het welzijn van het kind
• Versoepeling van de richtlijnen voor COVID-19 testen bij kinderen: de kinderartsen werden gehoord
• #InTijdenVanCorona schrijven de kinderartsen van het UKZKF eigenhandig artikels over preven tie

Kinderen met hersenverlamming: de moeilijke toegang tot technologische hulpmiddelen houdt aan

Exoskeletten voor revalidatie of compensatie/preventie, functionele elektrostimulatie, virtual reality… Het is reeds langer bekend dat deze technologieën op een efficiënte manier de autonome motoriek van kinderen met hersenverlamming aanzienlijk verbeteren. Maar… er is een maar. In tegenstelling tot wat er gebeurt in het Groothertogdom Luxemburg, in Duitsland of sinds kort ook in de Belgische Oostkantons, worden dergelijke technologische hulpmiddelen en ook de kine- en ergotherapie, onvoldoende vergoed in de rest van het land. Sébastien Vanderlinden, pediatrisch kinesitherapeut en freelance vorser in neurorevalidatie, vestigt de aandacht op deze situatie die de patiënten en hun naasten voor problemen blijft stellen.

Vorig jaar wijdde Hospichild al een artikel aan deze specialist. Hij houdt zich deels bezig met de inhoud van het zorgaanbod voor kinderen met hersenverlamming, deels met het onderwijsaanbod in gespecialiseerde neuropediatrische opleidingen, en deels met de prioriteiten binnen de klinische research voor wat het vergoedbare budget voor gezondheidszorg betreft. Deze keer wou hij het met ons hebben over het gebrek aan informatie over de vernoemde nieuwe revolutionaire technologieën.

Samen met hem vragen tal van kinesisten (zoals de leden van AKBru) reeds vele jaren om deze hulpmiddelen, die vaak duur en voorlopig onvoldoende toegankelijk zijn voor het grote publiek, te vergoeden. De reden volgens de officiële instanties: gebrek aan openbare financiering.

De klooftussen oplossingen en middelen

In juli organiseerde AKBru (een vereniging die de belangen van de Brusselse kinesisten verdedigt) een videoconferentie, die online werd bijgewoond door een vijftigtal kinesisten. Bij die gelegenheid presenteerde S. Vanderlinden de nieuwe technologieën, die vandaag bestaan voor kinderen met hersenverlamming. Naar aanleiding daarvan waren de specialisten het er roerend over eens, dat er een kloof gaapt tussen de bestaande oplossingen en de toegekende middelen aan deze kinderen. En dat terwijl deze nieuwste hulpmiddelen steeds meer bijdragen tot een snellere recuperatie, het langer behouden van verworvenheden en voor de zwaarst getroffen patiënten het opnieuw kunnen stappen of het voorkomen van verdere aftakeling.

“Deze hulpmiddelen moeten permanent beschikbaar zijn”

Sommige Belgische ziekenhuizen en revalidatiecentra stellen deze hulpmiddelen reeds ter beschikking van hun patiënten. Maar om doeltreffend te zijn, moeten mensen met hersenverlamming ze dagelijks kunnen gebruiken. Sébastien Vanderlinden: “Deze middelen moeten permanent beschikbaar zijn, want ze vormen vaak een blijvende noodzaak. Met alleen maar wat elektrostimulatie en een beetje kine gaan we het leven van deze kinderen niet ingrijpend veranderen. Om dat doel te bereiken moeten ze soms voortdurend gebruik kunnen maken van hulpmiddelen. En dat houdt echt wel meer in dan een eenvoudige brace of orthese, die de voet vooral in een ruststand brengt in plaats van de spieren te stimuleren.”

Stop de discriminatie tussen mensen met een beperking

De ouders zijn vooral vragende partij tegenover de overheid om de onderlinge discriminatie tussen mensen met een beperking aan te pakken. Sommigen kunnen hun zorg betalen, anderen niet. Dat is noch logisch, noch normaal te noemen. Puur op basis van de financiële situatie thuis, zullen sommige kinderen met hersenverlamming niet dezelfde mogelijkheden krijgen om hun autonome motoriek te verbeteren. Lang niet alle artsen en kinesisten zijn op de hoogte van de nieuwste technologische ontwikkelingen terzake. Maar zelfs de ingewijden aarzelen om erover te praten met de ouders, omdat ze weten dat ze die middelen wellicht niet kunnen betalen. Zo komt het dat sommige ouders zelfs niet weten dat er middelen bestaan die hun kind aanzienlijk zouden kunnen helpen.

België loopt achter inzake vergoedingen, behalve de Oostkantons

Hoewel de technologische oplossingen wereldwijd bekend zijn en hun efficiëntie algemeen wordt erkend, bestaat er nog steeds geen terugbetalingsregeling in België. Behalve in de Oostkantons (Eupen, Malmedy en Saint-Vith) hebben de personen met een beperking geen toegang tot apparaten of exoskeletten, die deels door de hospitalisatieverzekering worden terugbetaald. In ons land wordt er voortdurend overlegd tussen de verschillende bevoegde instanties. Iedereen schuift de verantwoordelijkheid af op de andere en de patiënten blijven in de kou staan. Het gaat dan ook om aanzienlijke bedragen: 2.000 tot 150.000 euro.

→ In het kader van dit onderwerp vermelden we het jaarlijkse colloquium van GERIMOC op 26 september in Libramont. Het thema van dit jaar luidt: ‘vroegtijdige behandeling in hersenverlamming’. Artsen en kinesisten kunnen er kennismaken met de bestaande technologie en de geboekte vooruitgang.

LEES OOK:

Het verzorgen van kinderen met hersenverlamming: grote meningsverschillen tussen kinesisten

Beperking: binnenkort wordt in Ukkel een inclusieve speeltuin geopend

De wereld van Ayden is de naam van een splinternieuwe indoor speeltuin voor kinderen van 0 tot 12 jaar, al dan niet met een beperking. Een ‘unieke’ en inclusieve plaats voor zowel de kinderen als de medewerkers. Het kwam er in Ukkel op initiatief van Lou Garagnani, de moeder van de kleine Ayden, die lijdt aan een zeldzame genetische ziekte.

Le monde d'Ayden — Foto : Le monde d’Ayden

“Broeder, hoewel je van mij verschilt schaadt je mij niet, maar verrijk je mij”. Deze woorden van Antoine De Saint-Exupéry staan in grote letters te lezen op de voorgevel van een nieuwe inclusieve speeltuin voor kinderen met of zonder beperking. Het project staat al enige tijd in de steigers en komt nu tot volle wasdom. Hospichild sprak met Lou Garagnani, initiatiefneemster en voorzitter van De wereld van Ayden.

Wat is De wereld van Ayden eigenlijk?

Ayden is de naam van mijn tweede zoontje. De naam van de vzw is een knipoog naar hem toe. Het gaat om een grote indoor speeltuin waar alle kinderen van 0 tot 12 jaar, of ze nu leven met een beperking of niet, in alle veiligheid – en vooral totaal inclusief – kunnen spelen en ravotten. Dankzij een crowdfunding-campagne kwam het project, waar ik al anderhalf jaar aan denk en bouw, uiteindelijk tot stand.

Waar komt dit mooie initiatief vandaan?

Alles begon met een persoonlijke ervaring. Ik stelde al vlug vast dat veel vrijetijdsbestedingen, zoals musea en speeltuinen, weinig of niet toegankelijk zijn voor mensen met een beperking. Dat betekende dus dat mijn beide zonen zouden opgroeien in verschillende werelden met andere activiteiten, hoewel ze dezelfde interesses delen en elkaar verrijken. Ik vond dat echt jammer voor hen, maar ook voor andere gezinnen in gelijkaardige situaties. Een kind dat anders is moet vaak aangepaste plaatsen opzoeken. Die zijn meestal prima, maar er is geen inclusie mogelijk. Terwijl inclusie in een zo vroeg mogelijk stadium net heel belangrijk is om kinderen met een beperking ten volle te integreren in de maatschappij. Daarom besloot ik om zelf een project op te starten, dat voor iedereen toegankelijk is.

Welke activiteiten zijn er?

De grote, open ruimte is onderverdeeld in kleinere, waar de kinderen diverse activiteiten vinden:

Een groot vloerscherm (2,5 x 4 m) toont beelden van water, wolken… De kinderen kunnen erop lopen.
Een gigantische bouwsteenruimte, grote puzzels…
Een grote schommel en vogelnest.
Een piratenboot met klimtouwen en een glijbaan…
Een oldtimer (Fiat 600) waar de kinderen kunnen inzitten en een heuse benzinepomp om te ‘tanken’.
Een muur met buizen om ballen doorheen te werpen.
Een houten bouwcircuit.
Een psychomotorische ruimte met ballons, schuimbalken…
Een babyruimte (tot 3 jaar) met borstvoedingsruimte.
Een verkleed- en schminkhoek.
…

De grote open ruimte is uitgerust met geluiddempende panelen. Elk spel wordt toegelicht in braille of met pictogrammen. Er is ook een afgesloten en verduisterde snoezelruimte met rustgevende muziek. In een andere zaal kunnen verjaardagsfeestjes gehouden worden en de kantine verkoopt een natje en een droogje.

Worden de kinderen begeleid, zodat de ouders ook aan rusten toe komen?

Buiten de stages moeten de ouders hun kinderen begeleiden. Terwijl ze hun kroost in het oog houden, kunnen ze met elkaar praten bij een kleine snack, of een brunch in het weekend. In de zaal zijn er ook begeleiders (al dan niet met een beperking), die toelichtingen geven bij het spelmateriaal en spelen met de kinderen. Tijdens de stages, die naar ik vrees deze zomer nog niet zullen kunnen aanvangen, vangt opgeleid personeel de kinderen op.

Hoe gaat alle praktisch in zijn werk?

De ruimte biedt plaats aan 160 personen (volwassenen inbegrepen) en is open van dinsdag tot zondag buiten de schoolvakanties en alle dagen tijdens de vakanties. Kinderen vanaf 1 jaar betalen 12 euro aan de ingang. Ik weet nog niet wanneer ik het lokaal zal mogen openen van de gemeente, maar vanaf dat moment zijn kinderen en ouders welkom aan de Boetendaelstraat 164 in Ukkel.

→ Meer weten? : lemondedayden@gmail.com | www.lemondedayden.be

‘Tagad’Art Soin Soin!’, een nieuw videoplatform voor kinderen in het ziekenhuis

‘Tagad’Art Soin Soin!’ is de naam van een nieuw Youtubekanaal dat tot stand kwam met de steun van het kabinet van de Brusselse schepen Delphine Houba. Het bundelt vier verenigingen die actief zijn in ziekenhuisomgevingen: de cliniclowns van Lapsus Lazuli en Les clowns à l’hôpital, Le pont des arts en Een muzieknoot voor iedereen. Omwille van de lockdown kunnen de vrijwilligers niet tot bij het ziekbed van de kinderen komen, en dus besloten de vier vzw’s om hun clips ter beschikking te stellen via een gemeenschappelijk platform.

Youtube kanaal voor gehospitaliseerd kinderen — Foto : Sofia Douieb

Dat het belangrijk is dat kinderen in het ziekenhuis kunnen blijven plezier maken en zich ontspannen staat buiten kijf. We zien in deze coronatijden dan ook tal van nieuwe initiatieven ontstaan. De artiesten van vier verenigingen met activiteiten in de ziekenhuisomgeving lieten zich alvast niet onbetuigd. Zij verenigden zich onder de paraplu ‘Tagad’Art Soin Soin!’. We richten even de spotlights op één van hen: Een muzieknoot voor iedereen. Van bij het begin van de coronacrisis zocht deze vzw naar manieren om te kunnen blijven zingen en musiceren voor de jonge patiëntjes. We gaan hier dieper op in met oprichter en animatrice Pascale de Laveleye.

Wat voor vereniging is ‘Een muzieknoot voor iedereen’ eigenlijk? ‘

Wij zijn aanwezig in vier Brusselse ziekenhuizen (UKZKF, Erasmus, Saint-Luc en Sint-Pieter). Wij zijn muzikanten en bieden hoofdzakelijk groepsanimatie aan: muziekinitiatie, zang met en voor kinderen (indien ze liever niet actief meedoen), muziekrelaxatie, een instrument leren bespelen (voor wie er langdurig verblijft) en zelfs het creëren van liedjes in samenwerking met de ziekenhuizen.

Vertel ons eens iets meer over de samenwerking met de jullie collega-artiesten.

Ons project is een gezamenlijk Youtubekanaal, waarop we artistieke clips posten. We bezorgen de link aan de verschillende ziekenhuisafdelingen en die kunnen op hun beurt de kinderen op de hoogte brengen via uiteenlopende media: intern tv-systeem, kaartjes op de kamer… We willen dus de toegang tot al onze respectievelijke content vergemakkelijken via een enkel videoplatform.

Voor dit project werken we samen met nog een vzw: Take Off. Zij zullen ervoor zorgen dat de zieke kinderen ons kanaal kunnen bezoeken via het computermateriaal dat zij hen ter beschikking stellen.

Wat doen jullie concreet om in contact te blijven met de gehospitaliseerde kinderen?

We namen twee grootschalige initiatieven:

Op dinsdag en donderdag om 10 uur is er ‘Youtube Live’ (men kan de video’s opnemen en nadien bekijken op https://www.unenotepourchacun.be/actualites).
Een beveiligd systeem voor videoconferencing zodat kinderen die dat wensen met elkaar kunnen praten.

De video’s op onze website zijn niet interactief. We kunnen dus niet live schatten of berichten uitwisselen met de patiëntjes. Daarom maak ik gebruik van Zoom, Face-time, whereby… om hen virtueel te ontmoeten.

Hoe reageren de kinderen, hun ouders en de ziekenhuismedewerkers?

Naargelang het thema zijn sommige video’s populairder dan andere. De allerkleinsten zijn dol op de liedjes die ik zing en voor de grotere kinderen zal mijn medewerker Julien enkele tutorials opnemen. Bijvoorbeeld: hoe creëer je een ‘loop’? Eén specifiek kind is enorm geïnteresseerd in gitaarlessen. Hij en zijn ouders vinden het fantastisch. Ik heb nog massa’s ideeën voor nieuwe video’s. Zo denk ik onder meer aan filmpjes over hoe de liedjes die we creëren tot stand komen.

Weet u al wanneer u terug aan het bed van de kinderen zal kunnen komen?

Geen idee wanneer we terug aan slag kunnen in de ziekenhuizen. Nog geen enkele van de vier ziekenhuizen heeft al iets laten weten. Maar in de wandelgangen hoor ik dat het nog zeker tot september zal duren.

→LEES OOK

· Cliniclowns België bestaat 25 jaar

· Jongeren krijgen een stem in het coronaverhaal

· Digitale activiteiten in het ziekenhuis

Autisme: nieuws van  de enige inclusieve kleuterklas van Brussel

Elsene. De gewone school ‘Les Petits Moineaux’. De eerste inclusieve kleuterklas van Brussel, uitsluitend bestemd voor kinderen met autisme, opende haar deuren in september 2019. Op deze Wereld Autisme Dag en zes maanden na de eerste schooldag maken Nathalie Vetard (onderwijzeres van de inclusieve klas) en Letizia Giambillaro (directrice van de buitengewone school ‘Les Astrôn’Autes’ en initiatiefnemer van het project) de balans op.

Het is bekend: alle scholen, dus ook die van het buitengewoon onderwijs, zijn voor onbepaalde tijd gesloten vanwege de pandemie. Maar kunnen we het vandaag toch nog eens over het onderwijs hebben? 2 april is nu eenmaal Wereld Autisme Dag en inclusieve klassen zoals deze lopen niet dik gezaaid. We hoorden er voor het eerst over op het ‘Salon du Répit et du Handicap’, dat vzw Handipeople in oktober van vorig jaar organiseerde. Hospichild ontmoette er Nathalie Vetard, gespecialiseerde onderwijzeres en voorzitster van vzw Dynam’Autes. Zij vertelde ons over de oprichting in september van een nieuwe inclusieve kleuterklas voor kinderen met autisme, en dit in de school ‘Les Petits Moineaux’ in Elsene. Zes maanden later maken Nathalie en Letizia een eerste balans op.

In september van vorig jaar opende een inclusieve klas haar deuren in een gewone school (Les Petits Moineaux). Hoe evolueert het initiatief ?

Nathalie Vetard, voorzitster van vzw Dynam’Autes en onderwijzeres van de inclusieve klas van de school ‘Les Petits Moineaux’ – Foto: Sofia Douieb

Nathalie: “Er is inderdaad al veel veranderd sinds de aanvang van het schooljaar. In het begin hielden we de negen kinderen met autisme bijeen. Vandaag wonen vijf van hen in de voormiddag de lessen bij in andere, gewone klassen. De vier anderen eten samen met alle andere kinderen het middagmaal. Alle speeltijden en alle schooluitstappen gebeuren gezamenlijk. Sommige kinderen passen zich natuurlijk sneller aan dan andere, maar vergeet niet dat dit nog maar het eerste jaar is. Hopelijk kunnen we volgend jaar nieuwe stappen zetten.”

Letizia: “Het project verloopt prima sinds het begin van het schooljaar. De klas werd ingericht in functie van ieder kind.Sommigen van hen komen van de school ‘Les AsTrôn’Autes’ en waren al vertrouwd met de structuur. Het feit dat er op elk moment twee mensen aanwezig zijn in de klas, draagt bij tot het welslagen.”

Hoe bekijken de andere leerlingen en de ouders het project?

Letizia: “In het jaar voor de komst van de inclusieve klas, gingen we stap voor stap te werk. We begonnen met een ontmoeting met het lerarenkorps van ‘Les Moineaux’ en met de directrice, mevr. Céline Simon. Het doel was om hen bewust te maken van autisme enerzijds, en het project anderzijds. Daarna nodigden we alle ouders van ‘Les Moineaux’ uit om hen op de hoogte te brengen van onze plannen, met inbegrip van een presentatie over autisme en een vraag- en antwoordronde. De ouders stonden meteen positief tegenover het initiatief. De meesten waren zelfs van mening dat het een goede zaak was voor hun kinderen. Niemand uitte bijzondere bekommernissen. In de loop van dit schooljaar werden ten slotte alle andere personeelsleden van de gewone school gesensibiliseerd. En telkens waren de reacties enthousiast. Ook vanaf september begon Laurence Folie, de coördinatrice van de inclusieve klas, met de bewustmaking van de kleuters in de andere klassen.”

Wat is de meerwaarde voor de kinderen met autisme om naar een gewone school te gaan?

Nathalie: “Wanneer de inclusie doordacht gebeurt, heeft ze een duidelijke positieve impact op de kinderen. Wij hadden het geluk dat we een bereidwillige school vonden, die zich volledig achter het project schaarde en onze kinderen met open armen verwelkomde. Alles loopt eerlijk gezegd op wieltjes. Dat is ook te danken aan de bewustmaking van de onderwijzers van ‘Les Petits Moineaux’ door leden van de buitengewone school ‘Les Astrôn’Autes’ en aan de steun die wij hen dagelijks bieden. De kinderen leren bijvoorbeeld sneller de sociale codes aan en begeven zich vlotter tussen de andere kinderen, omdat ze dagelijks met de ‘gewone wereld’ te maken krijgen.”

Letizia: “Door hun inclusie in de klassen beschikken de kinderen met autisme over veel meer gesprekspartners en krijgen ze meer respons bij hun sociale interacties. Zo kunnen ze groeien en zich aanpassen aan de wereld rondom hen.”

Komen alle kinderen met autisme in aanmerking voor dit soort van inclusie?

Nathalie: “Ik vind dat ieder kind met autisme, zeker op de kleuterleeftijd, toegang moet krijgen tot zo’n klas. Tegelijk besef ik dat autisme gepaard gaat met bepaalde moeilijkheden. Daarom lijkt het me aangewezen dat het kind in staat is om bepaalde attitudes aan te nemen, die nodig zijn voor de inclusie in een groep. Het moet ook nieuwsgierig zijn naar de anderen, ongeacht zijn cognitieve mogelijkheden.”

Zullen er andere soortgelijke klassen jullie voorbeeld volgen?

Nathalie: “Het team van de buitengewone school ‘Les Astrôn’Autes’ wil graag een inclusieve klas in de lagere school opstarten. Zo kunnen de kinderen uit de inclusieve kleuterkas hun traject verder zetten. Momenteel vindt overleg plaats rond dit project. Maar naast onze klas bestaan er ook inclusieve lagereschoolklassen in Wallonië en Brussel, al gaat het daar om projecten van ouders of teams van opvoeders.”

Letizia: “We hopen echt dat onze inclusieve klas navolging zal krijgen. Je moet mensen van op prille leeftijd bewust maken van verschillen. Pas dan zal de soms negatieve perceptie van de maatschappij op mensen met een beperking verdwijnen. Wij zijn dan ook op zoek naar partners om een inclusieve lagereschoolklas te openen. Zo kunnen de kinderen uit de kleuterklas dit schitterende project vervolgen en krijgen ook andere kinderen de kans!”