De Amerikaanse film Wonder kwam in 2017 uit in de bioscopen en is nu beschikbaar op Netflix. Hij vertelt het verhaal van de 10-jarige Auggie, een intelligente en grappige fan van sterrenkunde en… met een aangeboren misvorming van het aangezicht. Hij maakt zich klaar om de grote, boze wereld te ontdekken.

Deze feelgoodmovie is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en handelt over fundamentele thema’s, zoals de reactie van schoolgenoten op wie ‘anders’ is, het pesten, de impact van een kind met beperking op het gezin en dan vooral op de ‘brussen’ (broers en zussen), het gebrek aan respijt voor de ouders, het belang van een begripvolle opvoeding, oprechte vriendschap…

Een treffende film

Het verhaal schudt je als kijker helemaal door elkaar, een lach en een traan zijn nooit veraf. Alles perfect gedoseerd en raak geschetst. De acteurs zijn top, met een glansrol voor hoofdrolspeler en ‘man achter het masker’ Auguste Pullman. Ook Julia Roberts schittert als toegewijde, maar strenge moeder die zichzelf terugvindt nadat ze zich eerst jarenlang wegcijferde. Owen Wilson vertolkt de coole vaderfiguur, de steun en toeverlaat die het niet altijd eens is met zijn echtgenote, maar niet bang is om zich kwetsbaar te tonen.

Eerbetoon aan de brussen

Deze typische Amerikaanse tragikomedie gaat geen taboes uit de weg. Pijnlijke, lastige en zelfs verwarrende onderwerpen worden onbevreesd aangesneden. Naast het pesten en de pijn van een kind met een beperking, gaat er veel aandacht uit naar de rol van de brussen. De kleine Auggie heeft een liefhebbende grote zus Via, die altijd klaarstaat voor hem. Dat het leven haar niet altijd toelacht houdt ze evenwel angstvallig verborgen voor haar gezin. Ze stelt zich heel terughoudend op, wordt gedumpt door haar beste vriendin en lijdt duidelijk onder het gebrek aan aandacht vanwege haar moeder. Toch leert ze al snel dat haar jongere broer veel meer voor haar kan betekenen dan ze kon vermoeden.

Ode aan de goedheid

De film is doorspekt met goede bedoelingen, maar door zijn diepgang en eerlijkheid onderscheidt hij zich van de doorsnee Amerikaanse tragikomedie. Het is een verhaal van goedheid en welwillendheid. De gezinsleden, de leraars en een zeldzame keer ook de leerlingen vertellen zinnige zaken, die toeschouwers kunnen inspireren wanneer ze nog eens iemand met een beperking ontmoeten. Andere scènes tonen dan weer het tegenovergestelde, vooral het fragment waarin de ouders het pestgedrag tegenover Auggie minimaliseren en zelfs bijna goedpraten.

Kortom, een mooie, treffende en soms onthutsende film. Enige minpunt: qua happy ending heeft dit misschien net iets teveel van het goede…